Het overviel me niet eens. Ik wist best dat het moeilijk zou worden. Of eigenlijk, nóg moeilijker, want het was de laatste paar dagen al aan het opbouwen. Spanning en angst, alsof ik geblinddoekt het diepe in moet duiken.
Vandaag ben ik opgenomen en na een lange, drukke dag zit ik even uit te hijgen in wat voor de komende vier maanden mijn kamer is. De posters hangen, de knuffels staan en eigenlijk is het best wel knus hier. Oh ja, en ik ga vijf dagen per week de hele dag door therapie volgen en da’s taai as fuck en ik ga me een paar mental breakdowns hebben joh. Tsja, dat dan weer wel… hee, maar leuke kamer.
Overleef je Verslaving 