Eigen schuld, dikke bult!

Wekenlang heb ik lopen mokken en ben ik er boos om geweest. Het is toch potverdorie ook niet eerlijk hè. Ik heb al zoveel op m’n bordje en dan zit ik ook nog met zwakke knieën opgezadeld. Ik was wat enthousiast gaan hardlopen en heb ze overbelast…

Ik ging er mee naar de fysio en die vertelde me doodleuk dat het niet alleen aan mijn knieën ligt, maar dat mijn benen überhaupt schot en scheef staan en ik steunzolen nodig heb. Ja godsamme! dat kan er ook nog wel bij! Nóg meer mokken, veel boos zijn, en bij gebrek aan beter dan maar m’n ouders de schuld geven. Kan het mezelf moeilijk kwalijk nemen hoe ik gegroeid ben, toch?

alles en iedereen de schuld geven!

Éventjes teveel

Ok, ik ben gefrustreerd. Of boos. Of verdrietig. Of zo. Eigenlijk weet ik het niet zo goed… Ik ben alles tegelijk geloof ik. Misschien ben ik wel gewoon bang? Of misschien… Rhaaaaargh!!! Mag ik alweer naar huis?!

Clean blijven gaat reuze goed. Ik leer zo langzamerhand beter aanvoelen wanneer er een trekmoment aan zit te komen en kan er keigoed mee omgaan. Als je hem al aan voelt komen kun je direct aan de slag en er tegen vechten is gewoon makkelijker als hij nog niet op een hoogtepunt zit. Wat minder goed gaat; de trekmomenten worden steeds frequenter…

maken dat het weg gaat

Uit je comfort zone en genieten maar!

“Nou, vandaag gaan we eens even lékker uit onze comfort zone!” Zo begon een artikel wat ik jaren geleden eens las. Ja hoor, gewóón even je angsten overwinnen, je demonen te lijf en gaan en hupsakee. Alsof dat zo makkelijk is…

Je comfort zone is een begrip wat nog wel eens ter discussie staat en dan vooral of je er nou juist wel of niet uit moet stappen. Of een beetje. Of dat je hem moet uitbreiden. Of zo. Volgens mij is er dermate veel discussie over dat we het hele concept maar gewoon af schrijven als zweverig gewauwel. Jammer, want zoals met zoveel zweverige onderwerpen is er een belangrijke kern van waarheid.

moeilijk en erg oncomfortabel

Bang om te vallen

Het overviel me niet eens. Ik wist best dat het moeilijk zou worden. Of eigenlijk, nóg moeilijker, want het was de laatste paar dagen al aan het opbouwen. Spanning en angst, alsof ik geblinddoekt het diepe in moet duiken.

Vandaag ben ik opgenomen en na een lange, drukke dag zit ik even uit te hijgen in wat voor de komende vier maanden mijn kamer is. De posters hangen, de knuffels staan en eigenlijk is het best wel knus hier. Oh ja, en ik ga vijf dagen per week de hele dag door therapie volgen en da’s taai as fuck en ik ga me een paar mental breakdowns hebben joh. Tsja, dat dan weer wel… hee, maar leuke kamer.

Overvallen door reflexen

Wat een trek!

Het beeld staat nog op je netvlies gebrand. De barman met zijn hand op de glimmende tapkraan. Het kolkende bier. De perfecte schuimkraag. Het viltje op de bar. Een druppeltje condens glijdt naar beneden langs je glas als het voor je neergezet word.

Zo, dat was geen leuk stukje om te schrijven. Ergens diep van binnen begint er iets te broeien. Onrust en spanning. Iets grijpt me naar de keel en ik haal merkbaar moeilijk adem. Ik kan hem bijna proeven en hoewel ik met mijn volle verstand weet dat een biertje wel het laatste is wat ik nu zou willen begint iets in mij te er om te schreeuwen.

Trek hebben we allemaal wel eens. Je weet wel, dat onbestemde gevoel dat je zin hebt in iets lekkers. Meestal als je je verveelt, eigenlijk iets anders zou moeten doen of als je gestrest raakt. In de verslavingszorg word ook vaak over trek, of trekmomenten gesproken. Dat zijn immers momenten die erg moeilijk zijn en waar je mee om moet leren gaan. Momenten waarop je ècht met je verslaving in gevecht gaat. Maar wat is trek nou eigenlijk?

zin in gebruik

Makkelijk praten hoor

Opmerkelijk eigenlijk, hoe gemakkelijk mensen die niet verslaafd zijn het woord gebruiken en hoe mensen die dat wel zijn vaak jaren nodig hebben voor ze het kunnen erkennen. Als ze dat überhaupt al kunnen.

Je hoort het vaak zat, mensen die claimen verslaafd te zijn. Aan suiker, snoep, chocolade, koffie, facebook, chips en ga zo maar door. Termen als verslaving en trek worden te pas en te onpas gebruikt. Het lullige is dat mensen doorgaans niet weten waar ze het over hebben en ook maar wat roepen.

pijnlijk misbruik