Klaar.

Zo, nou, dat hebben we dan ook weer gehad. 

Ongeveer 1,5 jaar geleden durfte ik voor het eerst tegenover mezelf en de wereld toe te geven dat ik verslaafd was. Ik kon er echt niet meer omheen en het was nodig om dat onder ogen te zien. Recent realiseerde ik me iets heel bijzonders; Ik ben niet meer verslaafd.

Ja goed, je kunt natuurlijk bediscussiëren of je ooit wel van je verslaving af komt en hoe je dat wilt zien hangt erg af van je definities. Ik heb er voor gekozen om verslaving te definiëren als een afhankelijkheid van middelengebruik. Toen ik 18 was en het leven me overspoelde met negativiteit waar ik niet mee om kon gaan raakte ik afhankelijk van marijuana en alcohol voor mijn gemoedsrust. Ik raakte er van overtuigd dat het het enige was wat er voor kon zorgen dat ik het leven kon verdragen en heel misschien nog een beetje geluk kon ervaren. Zonder kon ik me niet goed voelen.

Sinds wanneer weet ik niet precies, maar ergens in afgelopen anderhalf jaar in de afhankelijkheid er uit gesleten. Ik ontdekte dat ik zonder middelen kon leven en niet alleen kon voortbestaan, maar zelf een beetje geluk kon vinden. Ik heb geleerd dat er positiviteit kan bestaan zonder dat ik de negativiteit moet verbloemen of verdoezelen. Niet dat dat makkelijk is, maar het kan ten minste überhaupt.

Ik ben ongeveer 12 jaar verslaafd geweest en kan nu volmondig zeggen dat dat verleden tijd is. Ik kan nooit meer drinken, roken of wat dan ook, maar daar maak ik me ècht niet druk over. Ik kan gelukkig zijn als geheelonthouder en mezelf beschermen voor de risico’s van gebruik (en serieus, wat mis je nou helemaal. ik blijf er bij dat drugs, en alcohol in het bijzonder, zwaar overrated zijn.)

Dit blog heeft me enorm geholpen met het verwerken van mijn verslaving. Ik heb me, zeker toen ik nog gebruikte, vaak onbegrepen of onbereikbaar gevoeld. Door er over te schrijven heb ik een beeld kunnen schetsen van alles wat ik door hebt gemaakt en hoe het is om met een verslaving te worstelen. Sowieso helpt het om shit van je af te kunnen schrijven, maar op deze manier heb ik iets positiefs kunnen doen met mijn negatieve ervaringen.

Bedankt voor het lezen.

Liefs,

Peter

 

 

Drie maanden feest

Het is weer de zevende van de maand en dat betekend feest! Vandaag ben ik welgeteld drie maanden clean en dat voelt… ehm, een beetje onwerkelijk. Eigenlijk.

Het klinkt voor de hand liggend; drie maanden clean, tijd voor een feestje. Op zich is dat natuurlijk ook gewoon zo. Het is me nog al wat, ik mag er verdomde trots op zijn en das best iets om te vieren. Zo voelt het alleen niet, maar misschien dat dat ook een beetje aan mij ligt.

eindeloze strijd